20091230

tae talaga. haha.

di ko alam kung dapat kitang tawaging manhid. amp.

oo binura ko dati yung sinulat ko, kala ko kasi nagkamali nanaman ako ng hinulugan. di ko padin actually alam kung tama, pero at least nakikita kong mukang di naman mali at di naman masama at di naman ata masakit ang bagsak.

so far ganun.

TAKTE MAGPARAMDAM KA NAMAN!

nakaka-depress at nakakasira pala ng bait ang pagka-miss sa isang tao. hahaha.

mas mabuti pa pala yung pakiramdam na may gusto ka sa isang tao pero di nya alam, tapos anjan ka lang, tumitingin ka lang sa kanya minsan. natutuwa pag anjan sya. maiinggit konti pag may iba syang kasama. mas mabuti pala yung ganyan, kasi kumbaga sa 100% sure, siguro 10% lang ang chance na maging kayo nga, or kahit mapansin ka nya.

e kung nauna kang mapansin, tapos tumagal, tapos finally pakiramdam mo kaya mo nang suklian, tapos biglang POOF nawala sya, ayun. SAKIT DONG. pakiramdam mo lahat ng tumitingin sayo nandidiri sayo o pinagtatawanan ka. kasi, yun ngang nagkagusto sayo iniiwasan ka na e. at malay mo ba kung niloloko ka lang pala nya diba? SAPUL 'BAY, SAPUL.

hay hay hay. anader witdrowal sindrom. ni di ko alam kung babalik ka ba o hinde.

juskolord. kelangan ko ata ng maiiyakan ngayon. sana may mga extra kaming babasaging plato dito, at nang makapatay nga ng ilang kriminal jan sa tabi tabi. the plate bonker vigilante. oha. may kasamang emo side story.

No comments:

Post a Comment